het CAPsVEA syndrome
voluit: the envelope of Confusing Atavisms in the Process of self-Victimization and Enlightened Allegation.
Het syndroom is beschreven n.a.v. het ziektebeeld van patiënte Maaike Lapherring (NL van afkomst).
Ik kan het het beste uitleggen als ik aan een appelenvarende Maaike L. denk. U weet wel: wie appelen vaart die appelen eet.
Maaike L. heeft een stevige vracht appels aangenomen om van Terneuzen naar ergens in Drente te vervoeren.
Ze denkt door Zuid Beveland te varen maar de Flaketunnel is ingestort, en normaal is dat goed voor de scheepvaart maar er steken stukken beton boven water, dus ze mag van de waterpolitie niet doorvaren, ook al wil ze eigen initiatief tonen.
Ze moet omvaren via de Westerschelde en dan via de Oosterschelde of de Nieuwe Waterweg. Maar bij Westkapelle staat een zware storm, en de haven van Westkapelle stelt niks voor, dus moet ze naar Vlissingen terug. Eer die in de buurt van Gouda is! Nou ja, ze komt eindelijk in de buurt van Gouda, staat er een zo grote file, en die staat zo stil, dat de brug niet open kan. U begrijpt, er gebeuren nog een paar dingen onderweg, en veels te laat bereikt ze Hoogeveen.
Ondertussen heeft ze haar honger gestild met appeltjes uit de manden. Nu zaten er ook een paar slechte appeltjes in die manden, maar daar is ze vanaf gebleven - alleen, die hebben de rest ook aangetast. Netto resultaat: Maaike heeft de lekkere appeltjes opgegeten en wat ze aflevert zijn manden met rotte appels.
Af wil leveren! Die afnemer is ook niet achterlijk. Die zegt: breng jij die appels maar terug - en ze krijgt haar centen niet.
Wat een tegenslagen voor onze Maaike.
Dat kan geen toeval zijn. Iets moet de schuld hebben
[Ze had natuurlijk goeie condities met de leverancier kunnen afspreken ...
en/of met de afnemer ... of geen condities maar een stevige prijs, ofwel: af en toe het schip in, maar gemiddeld goed verdienen. Dat heeft ze verzuimd.]
En zoals bij iedereen die geconfronteerd wordt met tegenspoed, komt ze terecht waar onze voorvaderen al terecht kwamen: het tranendal en de eerste beweger. Maar ja, ze is verlicht en gelooft niet meer in God. Als ze terug denkt aan het afwijzen van haar eigen initiatief, ondernemerschap ... wilden ze niet de verbeelding aan de macht, manden vol rotte appels zal je bedoelen … zouden ze niet alles regelen … ja, ze weet 't weer.
De socialisten!
Het sinistere links!!! (In Italië hebben ze daar niet eens twee woorden voor nodig.)
Hier gaan nu de atavismes uit diverse lagen cunfusen. eentje opgeborgen in de diepere lagen voor als de wereld er niet zo zonnig uitziet. En eentje van recentere datum: 1917 en, vooral,1918.
U denkt dat dat laatste nog geen atavisme kan zijn?
Ik heb een vriend van in de tachtig. Prima leven gehad. Maar de samenleving is vandaag de dag een rotzooitje. Hoe komt dat? Die vuile rooien. Als ik dan doorzeur dan worden mij als terloops beelden geopenbaard van zijn de krant lezende vader, herinnerd worden aan de begrafenis van Domela Nieuwenhuis, en de omwenteling van Troelstra - en zijn vader die dan aan tafel zit te godveren: ik heb het altijd al gezegd, ze deugen niet, die willen alles kapot maken, die vuile rooien.
Niet doorheen te komen.
Maar ... wij drinken daar altijd een glaasje bij en dan zegt ie: ik moet niet te veel drinken want dat is niet goed voor me. En dan vraag ik wie zegt dat dan? Hebben ze dat onderzocht. Sloten wijn worden er dagelijks gedronken, man, en de gemiddelde leeftijd is er op vooruit gegaan. Kijk naar jezelf!
Dan schenk ik mezelf nog een beetje in en zeg: jij maar niet hé?
En dan zegt ie: ach, doe maar, je hebt eigenlijk wel gelijk, d'r wordt zoveel onzin beweerd.
Inderdaad, ook over links en de socialisten. En nooit een argument.
Nooit één argument
