ooit dachten we normen en waarden: Balkenende
Ik bespring geen jonge maagden meer. Niet, omdat ik last van mijn prostaat zou hebben. Nee, bovenal, omdat je in Italië het risico loopt dat de buurman achter je aankomt, jaloers omdat ik deed wat hij niet durfde.
Ik zei WE NEED TO GO BACK TO THE SOURCES OF OUR COMMITMENTS TO LIFE TO DISTRIBUTE EVENLY DEEDS OF RIGHT AND WRONG, EVIL AND GOOD, IN OUR BEHAVIOUR! Dus binnen in mij - U binnen in Uzelf - manna uit de hemel en traliezwam uit het duivelsei als een mengsel met lage ontbrandingstemperatuur kweken.
Aangezien ik op al mijn overwegingen over goed en kwaad geen wijze antwoorden heb gevonden - en ook U daarover niet mocht horen juichen - mag ik concluderen dat wij, U en ik, niet weten wanneer we goed kwaad doen, of wanneer we kwaad goed doen. Dus doen we er onzinnig aan om sommige dingen na te laten omdat ze niet netjes zijn. Daarom, totdat we voldoende appeltjes in het paradijs hebben gegeten, kunnen we onze goddelijke gang gaan: wat dijn is mijn noemen, schapen en lammetjes uit de kudde wegsleuren en opeten, en loslopende roodgekapte maagden bespringen.
Het is niet ondenkbaar dat wij dan zullen (moeten) voelen wat we niet horen willen, maar het enige dat we daarvan leren is wat anderen als kwaad beoordelen.
Zo is er nu een aantal moraalridders langs gekomen. Ik ben nu halverwege, de volgende geïnterviewde zal de zevende uit een rijtje van elf zijn. Het waren eerder moraalbidders, maar meer dan bidden, hetzij uitnodigen tot, hetzij hopen op inzicht doen ze niet. Dus vermaeck is er wel, maar waar blijft de leringhe. Daar handelt dit intermezzo over.
Zijn we wat opgeschoten?
Zoals Zeno al wist: niets!
Is dat erg?
Nee, ik heb een boek conversations on the edge of the apocalypse doorgewerkt, subtitel CONTEMPLATING THE FUTURE WITH ... (volgt een lijst van indrukwekkende namen). Noch inzicht in de future, noch voorkennis van de dingen die ons op de laatste dag te wachten staan heb ik er aan over gehouden. Sterker, ook zo dichtbij heb ik er nooit het idee aan overgehouden dat ons aller Balkenendetje ineens niet meer onder ons is, nu wij zijn speeltje van primus inter pares hebben afgepakt.
Waarom Balkenende te voorschijn getoverd?
Wel, die man houdt/hield van normen en waarden. Als norm dan wel te verstaan. Het moralisme moest er vanaf druipen. Zijn norm voor een goede toespraak, dat wat een redevoering waarde geeft, was: zijn (de) normen en waarden langs gekomen, was er sprake van (een) moraal?
Wat leren de kiezers NL daarvan?
Niets van dat wat ze kunnen leren als ze een appeltje eten.
Waar ziet men dat aan?
Zet Balkenende naast Wilders, en concludeer zelf wie de ander overstijgt.
Moet men dat kunnen zien?
Dat had ik van conversations on ethics willen leren.
Kennen die mannen Balkenende dan?
Godzijdank niet!
Wat zegt het Spallasputtertje in mij?
Dat spaghetti alla puttanesca een smakelijker hapje is.
En de inzichten voor morgen dan, om future naar onze hand te zetten, weet krijgen van kwaad-dat-goed-is-voor-een-toekomst?
Appeltjes in het paradijs eten ... totdat we een ons wegen of kennis van goed en kwaad verwerven. En genieten van het leven. Being wolf to man: malse lamsboutjes eten en groene blaadjes plukken (beter dus: being an old goat to little red riding hoods)
En wat moge de toekomst dan brengen als het om onze leringhe gaat?
Het vermaeck grijpen en de leringhe genieten ... mocht het ooit langs komen!
Aan het einde van Balkenende was het vertrouwen in onze stuurlui tot een minimum gedaald. Toen kwam Wilders met zijn boeven de kamer in en ziet, het volk van NL krijgt weer vertrouwen in de leiders.
Dus laat ons voortgaan kinderen
eer dat het avond is
Het stilstaan kan licht hinderen
bij zoveel Wildernis
Moog ons de weg vermoeien
oneffen zijn de baan
waar scherpe distels groeien
en telkens kruisen staan
Zij zal ons niet berouwen
de keus van ‘t smalle pad!
De gereformeerde Balkenende kende/kent deze regels uit zijn hoofd. Dat is zijn voedsel, zijn bron. Lang geleden leerde ik die regels verstaan. Vandaar dit inkijkje in de drivers die deze houten klaas deden bewegen. Maar omdat daar wel veel leringhe gesuggereerd wordt, maar absoluut geen vermaeck aan vast zit, ga ik toch maar verder met onze Voorhoeve, zijn filosofische makkers, en hun conversations on ethics.
Wat de toekomst ook brengen moge